TURGUT UYAR 1927-1985
4 Ağustos 1927’de Ankara’da doğdu. 22 Ağustos 1985’te İstanbul’da yaşamını yitirdi. Babası subaydı. İlk öğrenimini çeşitli kentlerde tamamladı. 1946’da Bursa Işıklar Lisesi’ni, 1947’de Askeri Memurlar Okulu’nu bitirdi. Bir süre orduda subay olarak görev yaptı. 1958’de ordudan ayrıldı. Türkiye Selüloz ve Kağıt Fabrikaları Ankara Bürosu ile Sanayi Bakanlığı’nda çalıştı. 1968’de emekliye ayrıldı. İstanbul’a yerleşti. Yaşamını serbest yazar olarak sürdürdü. 1969’da öykü yazarı Tomris Uyar ile evlendi. İlk şiiri “Yâd” Haziran 1947’de Yedigün dergisinde çıktı. Çeşitli dergilerde yer alan şiirleriyle adını duyurdu. 1972’de emekliye ayrılarak İstanbul’da öldü.
Şiirleri:
Tanrı, ölüm, aşk, tabiat onda temel, felsefi düşünce konuları değildir. Bunlar tutamaklardır, düşünce, benzetme, mecaz unsurlarıdır. İnsanın iç dünyasını anlatmak istemeyen şair, o sayılan unsurları birtakım semboller gibi kullanmaktadır. Çok defa mizaha, alaya dökülen bu hal, topluma ve tabiata karşı birtakım tedirginlikleri, sıkıntıları da ifade eder. Canlı konuşma diliyle soyut deyişleri yan yana kullanan bu şair, ara yere ters dizimli cümleler, şaşırtıcı tamlamalar, hayal ve mecazla doldurulmuş boşluklar koyarak, şiirine kapalı, soyut, anlamsız bir hava vermeye çalışmaktadır. Ölçülü, uyaklı ilk dönem şiirlerinde daha çok kişisel yaşantısı üzerinde durdu. Daha sonra yoğun imgelerin ve simgeci bir söyleyişin etkili olduğu şiirleriyle İkinci Yeni’nin başlıca şairlerinden oldu.
ESERLERİ
Şiir
Arz-ı Hal 1949
Türkiyem
Dünyanın En Güzel Arabistanı
Tütünler Islak
Her Pazartesi
Divan
Toplandılar
Kayayı Delen İncir
Büyük Saat
Dün Yok mu
Sonsuz ve Öbürü
Şiirlerinden